نوجوانانْ آینده همه جوامع هستند و هر جامعهای ترجیح میدهد نوجوانانش اوقات فراغت خود را با کارهای فرهنگی و ورزشی سپری کنند تا در فضاهای مجازی باشد. باتوجهبه شرایط کرونایی و محدودیتهای ایجادشده نوجوانان بیشازپیش زمانهای آزاد خود را در فضاهای مجازی سپری میکنند و همیشه مورد نکوهش اطرافیان خود نیز قرار میگیرند؛ اما هیچ کسی راه حل بهتری جلوی پایشان نمیگذارد تا به جای گذراندن اوقات فراغتشان در فضاهای مجازی انجام دهند.
نوجوانان کجای فعالیتهای شهر دوستدار کودک قرار گرفتهاند؟
«برای اولین بار در تاریخ، بیشتر جمعیت کره خاکی در مراکز شهری زندگی میکنند. از 4 میلیارد جمعیت فعلی کره زمین، تقریبا یک سوم شهرنشــینـان را کـودکـــان تشکـیـل میدهند. تخمین زده میشود که تا سال 2050، تقریبا 70درصد از کودکان جهان، ساکن مناطق شهری خواهند بود.» اینها بخشی از سخنان آغازین دکتر ویل پارکس، نماینده یونیسف در ایران، در اولین کنفرانس ملی شهرهای دوستدار کودک است. با خواندن همین جملات میتوان به حضور پررنگ کودکان در شهر و جامعه پی برد و اگر تا دیروز آدمبزرگها این گروه سنی را در حاشیه میدیدند، اکنون به اهمیت حضور و فعالیتشان واقف شدهاند. برای همین است که در سال گذشته به صورت رسمی، اصفهان با عضویت در شبکه جهانی، «ابتکار شهر دوستدار کودک یونیسف» بهعنوان اولین شهر کاندیدای دوستدار کودک در ایران معرفی شد تا از این طریق، شهر فرصتهای بـزرگی برای زندگی، یادگیری و رشد کودکان فراهم آورد.
شاید یکی از کارهای پیچیده در جامعه امروز ایران فهم و توضیح جوان یا نوجوان و فرهنگ جوانی یا نوجوانی باشد. موقعیت ویژه انسان ایرانی در جوان و نوجوان برجستهتر و ملموستر میشود؛ جوان ایرانی آنچه را دیگران حس میکنند دوچندان حس میکند و نهتنها از سوی کلیت جامعهاش بلکه از سوی دیگر گروههای سنی و فرهنگی نیز با مسائلی مختص به خودش مواجه میشود. اگر دیگران در جامعه وضعیت خاصی دارند، جوان در ارتباط با دیگران نیز زاویه ویژهای دارد. در ادامه تلاش نویسنده این متن بر ملموسترکردن این توضیحات انتزاعی متمرکز خواهد شد.