در ابتدای ورود اینترنت به زندگی بشر، نگاه بنیادی معطوف به فناوری بود؛ ولی بعدها این نگاه به انسانها، اهداف و ویژگیهای آنها معطوف شد. از همان زمان، به اینترنت بهطور روزافزون از دیدگاه اجتماعی نگریسته شد و درنتیجه، نقش زبان مهمتر و برجستهتر شد. در واقع باوجود دستاوردهای فناورانه قابلتوجه و برجستگی بصری و بازنمایی تصویری این پدیده، این ماهیت زبانی آن است که اهمیت وافری یافته و سبب انتقال اطلاعات به مخاطب شده است. اگر بپذیریم که ظهور اینترنت یک انقلاب است، باید اذعان کرد این انقلاب از جنس زبان است. در واقع ظهور اینترنت و توسعه سریع ارتباطات الکترونیکی به ظهور نوع جدیدی از زبان انجامیده است. حال سؤال اینجاست که اینترنت چگونه و با چه روندی بر زبان تأثیر میگذارد. این سؤال نوعی نگرانی در خود مستتر دارد و بالطبع دیدگاهی بنیادی برای پاسخ به این سؤال وجود دارد. از زمانی که گفتوگو و تبادل زبانی در اینترنت شروع به حکمرانی کرده است، استانداردهای زبانی در حال از بین رفتن است و الگوهای کاربرد زبان، پیشبینیکننده پایان سواد زبانی و نوشتاری است. نتیجه این امر ازبینرفتن خلاقیت و انعطاف زبانی در پی جهانیشدن است. بهطور کلی اعتقاد عمومی این است که زبان فضای مجازی پدیدهای مختص قرن بیستویکم و حاوی سبک گرافیکی کاملا متمایز و پر از اختصار و کاربردهای انحرافی از زبان است و نسل جوانی که هیچ اهمیتی به استانداردها نمیدهد، از آن استفاده میکند. طبق این روایات اغراقآمیز و تحریفشده، نوعی فاجعه یا انحطاط زبانی بسیار قریبالوقوع است.در این میان همواره این سؤال بیپاسخ مانده است که وقتی مردم زبان را در فضای مجازی استفاده میکنند، دقیقا چه اتفاقی برای آن میافتد و بهلحاظ زبانی، فرهنگی و اجتماعی چه شرایطی به وجود میآید که آنها دست به نونویسیها و رفتارهای زبانی بهظاهر ناهنجار و غیراستاندارد میزنند. بهنظر میرسد با بررسیهای علمی دقیق و چندجانبه و با در نظر گرفتن موقعیت خاص اینترنت در زندگی روزمره مردم میتوان به توصیف و تبیینی دقیقتر و متفاوتتر از آنچه به آن اشاره شد، دست یافت؛ بنابراین پیش از قضاوت درباره خط و زبان در فضای مجازی لازم است زمینههای فناورانه، اجتماعی و فرهنگی آن را در نظر گرفت تا با دید واقعبینانهتری در این مسیر قدم گذاشت، نه با دیدگاهی حاکی از ترس و تحقیر نسبت به عناصر زبانی در فضای مجازی.مشکل بنیادی از اینجا شروع می شود که این ابزارهای نوین ارتباطی برای کاربران ارتباط را تسهیل کرده اند و در آن نظارت و یا سخت گیری در نوشتار و یا کاربرد کلمات برای کاربران نیست.به علاوه کاربران برای سرعتدهی در ارتباطاتشان هر گونه دخل و تصرفی را چه در زبان گفتار و چه در زبان نوشتار اعمال می کنند. به عبارت دیگر مردم هنگام استفاده از فضای مجازی خودسرانه رفتار میکنند و از قوانین جاری در زبان عدول کرده و بهاصطلاح زبان را خراب میکنند. مانند ساختن فعل ساده «زنگیدن» به معنای «تلفنزدن» از فعل مرکب «زنگزدن» که کاهش حروف ضمن سرعت در ارتباط و کاهش تلاش انسانی، صرفه اقتصادی در هزینه پیامک دارد.در صورت استفاده مکرر از چنین پیام هایی، این کلمات جایگزین اصل خود میشوندو کمکم اصل آنها رو به فراموشی می رود. همانگونه که اکنون نیز کاربرد بعضی از این کلمات را در محاورههای افراد نیز میبینیم.پس برای جلوگیری از این امر بهتر است در فضای مجازی کمی بیشتر به نوشتههایمان دقت کنیم.